10 juni, Ein wunderschoener Tag

De dag begon uitgerust. Na een ontbijt dat er wezen mocht, en we de laatste boodschappen hadden gedaan gingen we op weg. Voordat we het wisten reden we in Liechtenstein. Liechtenstein is een soort Zwitserland van dertig jaar geleden. De honden lopen aan een lijn, iedereen groet vriendelijk. De tuintjes zijn aangeharkt. Erg idyllisch allemaal. Het was goed fietsen over de Liechtensteiner Rheintalroute. Maar om kwart over twaalf was het uit met de pret. We reden Liechtenstein uit, passeerden de Rijn en waren weer in Zwitserland. Het eerste stuk tot Bad Ragaz reed fantastisch. Verstand op nul, blik op de besneeuwde alpentoppen, onderarmen liggend op het stuur, en maar trappen. Sommige mensen volgen dure meditatiecursussen. Dit werkt veel beter.
Bij Bad Ragaz staken we weer de Rijn over. Tot Landquart reed het goed, daarna een wat minder stuk tot Chur.Daarna het hoogtepunt van de dag. De Poolse weg naar Thusis. De Poolse weg is in de tweede wereldoorlog door krijgsgevangen Polen aangelegd. Hoog boven de Rijn, met afgronden naast de weg en met fraaie uitzichten. Vervolgens de afdaling naar Thusis. Voor het eerst een camping waar ik eerder had overnacht ( zij het enige tijd geleden 1974). Er was in mijn beleving niet zoveel veranderd. Maar de campingbaas gaf aan dat er veel minder bomen stonden. Dat geloof ik dan maar. De campingbaas (die trouwens redelijk Nederlands sprak) vroeg of we naar Rome gingen. Er zijn namelijk twee auteurs die een boekje over fietsen naar Rome hebben geschreven. De een loopt via Duitsland en Oostenrijk. De ander via Belgie , Frankrijk en Zwitserland.
We gaven aan dat Zwitserland ons doel was, en dat vond hij ook mooi. Wij ook.

Ruim 90 km gefietst