6 juni Een plekje in de schaduw
6 juni 2016 - Tübingen, Duitsland
Zoals Bredero al zei: "Het kan verkeren". Waren de afgelopen dagen vooral gericht op het vinden van een droog plekje en hopen op wat zon. Vandaag was het zoeken naar de schaduw.
Gisteravond hadden we besloten om vandaag een rustdag te houden. Dat betekent uitslapen (= niet voor acht uur de slaapzak uit) .Nadat de bewolking was opgetrokken was het een vrijwel wolkeloze hemel. Dat betekent dus hard werken. Er moet dan van alles gewassen worden. En wassen is niet eenvoudig. Eerst sorteren ( kleur bij kleur, links bij links enzovoort) Na het sorteren alles in een grote plastic zak stoppen en naar het sanitairgebouw lopen. Daar blijkt dat de wasbak geen stop heeft. Maar geen nood, dan komt de plastic zak van pas. Die vul je gedeeltelijk met water en leg je op de afvoer. Succes verzekerd. Na het wassen ( en spoelen enzovoort, de nijvere huisvrouw begrijpt wat ik bedoel) moet de was ook nog drogen. Daarvoor is een waslijn nodig. Deze wordt gefabriceerd uit scheerlijnen. De ene kant wordt vastgemaakt aan een meterkast. De andere kan wordt via de bovenbuis van mijn fiets afgespannen naar een haring. Succes verzekerd. Dan begint het langdurige proces van drogen en keren en omdraaien. Het is een heel gedoe. Om een lang verhaal kort te maken. Aan het eind van de middag was alles weer droog. Of het ook schoon is is een andere vraag.
Omdat de waslijn niet meer nodig was kon ook de fiets weer worden gebruikt waarvoor deze is bedoeld en konden er boodschappen worden gedaan.
Tussen de bedrijven door moest er ook nog wat onderhoud aan de fietsen worden gedaan. Een drupje olie op de ketting, Een moertje weer vastdraaien. De remmen weer bijstellen.
Al met al komt er weinig van rusten op een rustdag. Maar geen nood morgen gewoon weer fietsen.
Gisteravond hadden we besloten om vandaag een rustdag te houden. Dat betekent uitslapen (= niet voor acht uur de slaapzak uit) .Nadat de bewolking was opgetrokken was het een vrijwel wolkeloze hemel. Dat betekent dus hard werken. Er moet dan van alles gewassen worden. En wassen is niet eenvoudig. Eerst sorteren ( kleur bij kleur, links bij links enzovoort) Na het sorteren alles in een grote plastic zak stoppen en naar het sanitairgebouw lopen. Daar blijkt dat de wasbak geen stop heeft. Maar geen nood, dan komt de plastic zak van pas. Die vul je gedeeltelijk met water en leg je op de afvoer. Succes verzekerd. Na het wassen ( en spoelen enzovoort, de nijvere huisvrouw begrijpt wat ik bedoel) moet de was ook nog drogen. Daarvoor is een waslijn nodig. Deze wordt gefabriceerd uit scheerlijnen. De ene kant wordt vastgemaakt aan een meterkast. De andere kan wordt via de bovenbuis van mijn fiets afgespannen naar een haring. Succes verzekerd. Dan begint het langdurige proces van drogen en keren en omdraaien. Het is een heel gedoe. Om een lang verhaal kort te maken. Aan het eind van de middag was alles weer droog. Of het ook schoon is is een andere vraag.
Omdat de waslijn niet meer nodig was kon ook de fiets weer worden gebruikt waarvoor deze is bedoeld en konden er boodschappen worden gedaan.
Tussen de bedrijven door moest er ook nog wat onderhoud aan de fietsen worden gedaan. Een drupje olie op de ketting, Een moertje weer vastdraaien. De remmen weer bijstellen.
Al met al komt er weinig van rusten op een rustdag. Maar geen nood morgen gewoon weer fietsen.
Gelukkig is het droog gebleven en hoefde je niet alle vochtige was in je tent te hangen. (had je altijd morgen de truc van de Amerikanen kunnen toepassen) Gelukkig weer lekker rustig fietsen morgen of... was het morgen de zwaarste etappe ???
We zullen duimen voor goed fietsweer morgen ;-)